Power Audit UE-Turcja: dyskretny urok hipokryzji

Power Audit ECFR dotyczący UE i Turcji pokazuje postrzeganie Turcji w 28 państwach członkowskich

Publication cover
Pełny tekst dostępny w
Streszczenie dostępne w

Nowy raport ujawnia różne motywacje 28 państw członkowskich UE stojące za utrzymaniem z Turcją bliskich, ale nie za bliskich, stosunków. Analiza Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych (ECFR) „Power Audit UE-Turcja: dyskretny urok hipokryzji” wskazuje na czynniki, które sprawiają, że proces akcesyjny Turcji do UE jest dysfunkcyjny. Społeczeństwa Europy zdecydowanie sprzeciwiają się przystąpieniu Turcji do UE, ale europejscy urzędnicy, dyplomaci i decydenci chcą utrzymać obecną, niejednoznaczną sytuację. Asli Aydıntaşbaş, autorka raportu, zaleca stałe zaangażowanie Turcji poprzez dwustronne kontakty poza procesem akcesyjnym, współpracę w zakresie zwalczania terroryzmu i dialog na temat praw człowieka w ramach Rady Europy.

Power Audit UE-Turcja – przeprowadzony przez ECFR – pokazuje, że:

• 46% ankietowanych unijnych decydentów stwierdziło, że ich rząd „popiera członkostwo Turcji w UE”, a kolejne 25% stwierdziło, że ich rząd wyraża „silne poparcie” dla członkostwa Turcji;

• 16 z 28 państw członkowskich UE chce jednak, aby proces akcesyjny był nadal „zamrożony” – tylko 10 państw chciałoby otworzyć nowe rozdziały w negocjacjach akcesyjnych;

• Potencjał gospodarczy Turcji jest ważnym czynnikiem w trwaniu procesu akcesyjnego: 61% respondentów uważa, że ​​członkostwo Turcji otworzyłoby nowe możliwości gospodarcze dla UE;

• Wizerunek Turcji w większości państw członkowskich jest gorszy niż kilka lat temu, a ich społeczeństwa są przeciwne członkostwu Turcji – jednakże tylko 4 państwa członkowskie chcą położenia większego nacisku na sferę praw człowieka.

Asli Aydıntaşbaş, Senior Policy Fellow w ECFR, komentując ustalenia przed spotkaniem przywódców UE-Turcja w dniu 26 marca w Warnie w Bułgarii, powiedziała: „Państwom członkowskim bardziej podoba się Turcja w teorii, niż ta, którą obecnie widzą.” Według Asli państwa członkowskie chcą Turcję włączać „z wielu różnych powodów, które można podsumować jako strach lub chciwość.” Podczas gdy Włochy, Hiszpania i Francja są zainteresowane potencjałem gospodarczym Turcji, Grecja, Cypr i Bułgaria uważają, że Turcja, będąc w ramach procesu akcesyjnego, stanowi mniejsze zagrożenie dla ich bezpieczeństwa narodowego. Europejczycy i Turcja wykorzystują siłę hipokryzji do budowy modelu współpracy w ramach UE. Paradoksalnie, dysfunkcjonalność i hipokryzja pomagają utrzymać proces akcesyjny przy życiu, choćby nie czynił on żadnych postępów.

 „Musimy opracować nowy język, aby opisać znaczenie stosunków UE-Turcja poza procesem akcesyjnym. Być może dobrym początkiem jest przeformułowanie głównej osi debaty na »Turcja i Europa« zamiast »Turcji i UE« – powiedziała Aydıntaşbaş.

Przywódcy europejscy i tureccy nie powinni przykładać dużej uwagi do kwestii akcesji i zamiast tego skupić się na obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, takich jak polityka zagraniczna, zwalczanie terroryzmu i partnerstwo gospodarcze. „Modernizacja unii celnej UE-Turcja jest jednym ze sposobów, w jaki możemy sprawić, aby w niespokojnych czasach stosunki te były bardziej funkcjonalne„, powiedziała Aydıntaşbaş.

European Council on Foreign Relations nie zajmuje stanowisk zbiorowych. Publikacje ECFR reprezentują jedynie poglądy poszczególnych autorów.